herfst

(zondag 25 maart 2007)
in nederland is de lente begonnen, dus dan moet het hier al wel herfst zijn

iets anders: het is bijna paasvakantie! en we gaan ook echt op vakantie!

meestal betekent dat een reis naar het warme zuiden, maar in port elizabeth ben ik al geweest en veel zuidelijker moet je niet gaan, als je tenminste graag vaste grond onder je voeten hebt.

daarom (nouja..) reizen we langs de oostkust richting mozambique! naast brian (die de reis organiseert), inge en ik, gaan er drie franse meisjes, twee franse jongens (mannen?) en twee britse meisjes mee. met z'n tienen in een busje.

we zullen veel van dat busje gaan zien, want brian wil flink wat kilometers maken. ruwweg reizen we via coffee bay naar durban, dan door naar maputo (mozambique) en uiteindelijk het kruger national park. vanaf daar zakken we weer af richting grahamstown.

merk - vooral nu ik er over schrijf - dat ik veel zin heb om weg te gaan. ik vind het meestal erg fijn om lang in de auto te zitten en naar buiten te kijken. ik heb nog maar een miniem deel van zuid-afrika gezien, maar tot nu toe ziet alles er geweldig uit. elke minuut verandert het landschap, het is moeilijk je dat voor te stellen als je het niet hebt gezien. en - ik vergeet het bijna- ik mag natuurlijk ook de auto uit :)

ik verheug me er op om wat verder weg te gaan om, zoals daniëlle me zei, de echte inwoners van afrika te zien. hier in grahamstown voelt het soms alsof er een oud brits plaatsje uit het midden van engeland is weggerukt en aan de andere kant van de wereld is neergesmakt. zelfs als je hemelsbreed nog geen kilometer van een township woont, hoef je er (als je de bedelende mensen kan/wil negeren) weinig van te merken.

we vertrekken vrijdag en komen half april pas weer terug!

ver

(zaterdag 24 maart 2007)

in gedachten verzonken, heeft niets van mij of mijn camera gemerkt

sneeuwwitje

(zaterdag 24 maart 2007)
deze jongen nam een paar seconden nadat hij wakker werd gulzige happen van een ui. geheel vrijwillig. een uur later kon hij zich er niets meer van herinneren.

dit gebeurde op het scifest van grahamstown, waar een week lang allerlei informatieve bijeenkomsten worden gehouden over (semi)wetenschappelijke onderwerpen. scholieren uit de weide omgeving bezoeken het scifest, ze krijgen er onder andere de kans zelf een raket te maken, door middel van een spel te zien hoe snel het hiv-virus zich verspreidt en.. gehypnotiseerd te worden.

pff! als je ooit de kans krijgt om een hypnose show bij te wonen.. je kan van verbazing en (vooral) van het lachen niet op je stoel blijven zitten!


nadat een overschot aan vrijwilligers praktisch over elkaar heen was gelopen om als eerste bij het kleine podium te komen, koos hypnotiseur stef tien jongeren uit. op een enkeling na waren de proefpersonen binnen twee minuten niet meer aanspreekbaar. doodeng. toen maakte stef hen wakker :)

ik heb jongens en meisjes zien dansen, omdat ze er van overtuigd waren dat zij (en alleen zijzelf) de echte madonna waren. pijnlijke weeën zien wegpuffen omdat ze ruim negen maanden zwanger waren. ik zag hen uit alle macht proberen hun tong van hun kin los te maken, omdat die toch echt zat vastgeplakt. en keek toe hoe ze uien verorberden alsof het sappige appels waren.

hoogtepunt: de uit het veld geslagen gezichten van twee jongens die hun tien vingers moesten tellen, en steeds weer op elf uitkwamen, enkel en alleen omdat de hypnotiseur het getal 7 uit hun geheugen had gewist.

voordeur

(zaterdag 17 maart 2007)
wel frisse lucht, geen insluipers

helaas zijn dit soort hekken geen overbodige* 'luxe'. een mp3-speler die in een slaapkamer lag werd een paar weken geleden op klaarlichte dag gestolen omdat er een raam open stond, terwijl fred en zijn huisgenoten allemaal thuis waren.

(*en toch geloof ik stiekem nog dat het niet zo is)

juist

(vrijdag 16 maart 2007)

vrije interpretatie

becca

becca

becca (30) woont net als ik tijdelijk in de jail. ze komt uit amerika, studeert aan boston university en specialiseert zich in mande dance. becca is in grahamstown omdat ze hier een aantal examens maakt, voornamelijk omdat ze liever in afrika is dan in de vs. het is dan ook haar zesde verblijf in dit werelddeel en haar derde keer in zuid-afrika.

becca houdt van zingen (opera!), dutjes en onvoorstelbaar vaak op de snooze-knop van haar wekker (die tot in mijn kamer hoorbaar is) drukken.
en het voornaamste: becca is altijd (Altijd) in voor een praatje.

(dit is de eerste in de serie 'buren': foto's van mensen die (in tegenstelling tot becca) niet per se mijn buren hoeven te zijn, maar die ik wel bijna dagelijks zie)

grijs

(zaterdag 24 februari 2007)
eten in de jail onder de ultieme grahamstown hemel

(toen de borden opgeschept en wel op tafel stonden vielen de eerste druppels)

stippen

(vrijdag 16 maart 2007)
studente van het indigenous orchestra van fort hare university

het orkest treedt door heel zuid-afrika op met traditionele isiXhosa muziek. hun website (of een geluidsfragment) heb ik helaas niet kunnen vinden.

orkest

(vrijdag 16 maart 2007)
indigenous orchestra van fort hare university, op bezoek bij rhodes university

inge en ik zijn vrijdag na onze journalistiekles even een kijkje gaan nemen bij een optreden van deze studenten.
een beslissing die mijn vorige 'achteraf-beste-idee-ooit' (laarzen meenemen naar lowlands 2006) van de troon heeft gestoten.

alle 22 straalden ze zoveel blijdschap, enthousiasme en kracht uit, dat hun optreden - ook als ik niets had kunnen horen - wat mij betrof nog uren had mogen duren.

jack

(vrijdag 16 maart 2007)
na bijna twee maanden zonder, ga je overal bekende nederlanders zien

..nouja, inge en ik moesten hier heel erg om lachen :)

(maar het gaat natuurlijk om deze meneer)

knipoog

(zaterdag 10 maart 2007)
deze vrouw heeft ons naar een winkel geloodst toen we dorstig en een beetje verdwaald waren

in haar dorp bracht ze ons (langs loslopende biggetjes en ezels) naar een soort bar/supermarkt. buiten en binnen zaten hele gezinnen samen te drinken en te lachen. de tien minuten daar waren (toen we nog niet wisten wat ons te wachten stond) het hoogtepunt van ons weekendje weg; allemaal stralende gezichten en veel interesse voor dat rare busje met die blij verraste mensen er in.

hike

(zaterdag 10 maart 2007)
in dit gebied hebben we bavianen(!), wrattenzwijnen en een soort antilope gezien

(goede fotograaf ben ik he..)

fish

(zaterdag 10 maart 2007)

een gigantische vis, gevangen (niet door mij!) in de great fish river

de vis lag wat in een bak te spartelen, toen er een blond nederlands meisje naar hem kwam kijken. waarop zijn barbaarse eigenaren op het idee kwamen dat de vis misschien liever in een boom zou hangen.

(ik hoop zo dat ze hem snel op hebben gegeten..!)

verwilderd

(zaterdag 10 maart 2007)

onze 'reisleider' sean, om half 7 's ochtends

als je (bij gebrek aan een douche) toch zeker weet dat je vies gaat worden, kan je je net zo goed uitleven.

plons

(zaterdag 10 maart 2007)

kamperen bij great fish river, ver verwijderd van de buitenwereld

toen was ik alleen nog maar bang voor grote vissen :)

jurassic parc

we zijn uitgekampeerd! en gaan voorlopig niet terug naar great fish river..

iedereen die wel eens gekampeerd heeft, weet dat het opbreken van een tent redelijk wat tijd in beslag neemt: kledingstukken die in alle hoeken van de tent weggepropt zitten weer terug in je rugzak krijgen, je tijdelijke onderkomen ontdoen van modder, stof en de nodige insecten. dan de tent afbreken, het zakje van de haringen terugvinden en alle zooi zo efficiënt mogelijk in de auto stoppen. best wel een gedoe. zeker met een groep van twaalf mensen.

gelukkig is er een manier om al dit gehannes te voorkomen. een vertrekmethode waardoor je wél binnen een kwartier weg bent. het geheim? men neme een nijlpaard - het dier dat de meeste mensen doodt in zuid-afrika -, een halfverwilderde reisleider en een aantal trillende internationale studenten..

een dag later ben ik ietwat verdwaasd. voor m’n gevoel staan m’n ogen nog steeds wijd open gesperd, omdat ik me zaterdagavond niet kon veroorloven iets te missen; in het donker moest ik elke beweging zien te ontwaren. ogen open, het dichtsbijzijnde been fijnknijpen van angst en luisteren naar je eigen hartslag en ademhaling die niet gezond kunnen zijn.

eerder die dag hadden we het als een formaliteit besproken: als er iets engs gebeurt, ga je niet gillen of rennen, maar zorg je dat je zo snel, rustig en stil mogelijk in de auto terechtkomt. afgesproken. na een lange dag wandelen en rondrijden in een schuddend en krakend busje proberen inge en ik bij het licht van de koplampen van de auto onze tent wat op orde te krijgen zodat we na het eten direct kunnen gaan slapen.

"guys, I don't want to freak you out, but you have to get into the van right now. there is a hippo down there."

ik herinner me alleen dat we bij het busje zijn aangekomen, niet hoe. het vage geluid van de zwaar en waterig ademende kolos in het duister leek oorverdovend te zijn. nadat we onze franse reisgenootjes hadden duidelijk gemaakt dat het serieus was - en ze daarom niet moesten gaan overleggen wie er als eerste in zou stappen..- begon het.

een bizarre avond met onze reisleider sean, die ondanks franse, nederlandse en britse smeekbeden per se met zijn zaklamp op zoek wilde gaan naar het beest. sean, een man van de natuur die niet snapte dat wij doodsbenauwd waren en daarom liever niet tien meter van de rivierbedding geparkeerd wilden staan.

een avond waarop we eindelijk wegreden, bij toeval de nog meer verwilderde familie van sean tegenkwamen en lamgeslagen toekeken hoe zij met hun twee kleine kindjes terugreden naar de rivier om het nijlpaard te gaan zoeken.

een avond waarop we na het nodige overleg en een grondige 'is-het-nijlpaard-weg?'-inspectie door tarzan & co naar onze kampeerplek terugkeerden en een paar van ons de bus in- en uitsprintten om alle bagage in de auto te dumpen.

een avond waarop er tijd was voor een kort gesprek met de kleine kindjes, waarbij de oudste dochter in alle rust vertelt dat ze hoopt dat papa en mama hen gauw mee naar huis nemen, omdat zij en haar broertje best bang zijn voor nijlpaarden.

een avond waarop ik dingen dacht en zinnen uitsprak die ik nooit voor mogelijk gehouden had. en mijn engels ineens wel vloeiend bleek te zijn.

lieve mama en oma, het was - ook op de meest benauwde momenten - een super dag. om twee uur 's nachts ben ik heerlijk in slaap gevallen in mijn eigen, vertrouwde cel. voortaan gaan we een stuk beter informeren hoe veilig deze onschuldige tripjes eigenlijk zijn.

asfalt

(zondag 25 februari 2007)
uitgestorven grahamstown

(vanaf vandaag is het zelfs nog iets rustiger; we gaan samen met een aantal andere exchange students twee nachten kamperen bij great fish river. wandelen, natuur en geen wc :)
misschien kunnen we ook aapjes zien!)

onyx

(zondag 25 februari 2007)

onyx in afwachting van fred

fred is één van de mensen waar inge en ik het meest mee omgaan. hij heeft de website van het andere bedrijfje van brian gemaakt en heeft grootse plannen voor de toekomst (naar londen, van alles ontwerpen, films maken).

zondagmiddag

(zondag 25 februari 2007)
wandeling door buitenwijk van grahamstown

op de foto staan onyx (lieve hond met vlooien..), fred (zijn baasje; vindt onyx een beetje te lief en heeft daarom een aantal vlooienbeten..) en inge (geen vlooien :)).

het grijze waas op de heuvel is een township. ik ben er nog steeds niet geweest.

op

(woensdag 14 februari 2007)
kayah diep in slaap

springen

(zaterdag 24 februari 2007)
workshop van het student volunteer programme van rhodes

een aantal vrouwen heeft inge, mij en een grote groep andere studenten geholpen met de voorbereiding op het vrijwilligerswerk dat we hier mogen doen. daar hoorde ook een opfriscursus spelletjes doen bij.

(gisteren kwam ik erachter, dat niets je voor kan bereiden op duizenden kinderhandjes die met een overdonderend enthousiasme vanuit alle mogelijke richtingen je gezicht, haar, handen en - "ik weet eigenlijk wel dat dat niet mag" - broekzakken verkennen)

kopen

(zaterdag 17 februari 2007)
het onvermijdelijke winkeltje