wachten

(zaterdag 31 maart 2007)
"we will wait for you at the gate"

oftewel: de eerste keer dat ik me machteloos en boos voelde tijdens de vakantie.

toen we na de wandeling bij een dorpje aankwamen, werden we voor de zoveelste keer die dag aangesproken door een groepje kinderen. terwijl ze met ons meeliepen, probeerden ze armbandjes en schelpen te verkopen; toen ze daar niet in slaagden, vroegen ze om kleingeld.

ik zei hen dat ik alleen 'groot geld' had en dat ik daarom niets kon kopen.

"we will wait for you at the gate"

ik had werkelijk geen flauw idee idee waar ze het over hadden.

een paar minuten later zag ik een omheind terrein met daarop een hotel, een restaurant en kleine vakantiehuisjes. de kindjes hadden het goed voorzien: we gingen daar inderdaad naar binnen om wat te drinken. zij bleven wachten, ze mochten niet verder. zij wisten toen ze me zagen dat ik daar hoorde, al wist ik het zelf nog niet.

het idee dat dat al in de kleine hoofdjes geramd zit, vind ik ... ja wat eigenlijk? ik heb er nog steeds geen woorden voor kunnen vinden en ik kan het (daarom) ook niet beter uitleggen dan dit. misschien is het wel logisch, misschien maak ik het groter dan het is.

terwijl ik met een blikje fanta aan de bar zat, keerde de boosheid zich vooral richting mezelf. omdat ik het na vier uur beleefd armbandjes weigeren wel fijn vond om even rustig wat te kunnen drinken.

dankzij dat stomme prikkeldraad.