(donderdag 12 juli 2007)afscheid nemen is niet mijn favoriete bezigheid, al lijkt het op deze foto misschien wel zo
veranderd?
de dag nadat ik in januari in zuid-afrika ben aangekomen,
bevond ik me in een huis dat ik niet goed kende, in het gezelschap van een vreemde; de schoonmaakster.
de dag voordat ik uit zuid-afrika wegging,
bevond ik me opnieuw in een huis dat ik niet goed kende, samen met een vreemde; de schoonmaakster.
de eerste keer voelde ik me ongemakkelijk - bezwaard. en wit, al wilde ik dat niet denken. ik wilde de schoonmaakster dingen vragen, deed dat ook. ze gaf me met duidelijke tegenzin antwoord en zei alleen het hoognodige. ik besloot in de tuin te gaan zitten, waar ze geen last van me zou hebben en ik me niet zo bewust zou zijn van haar aanwezigheid.
de tweede keer, afgelopen maandag, voelde ik me weer bezwaard. want kan je iemand laten afwassen als de gootsteen niet eens te zien is door de schots en scheve chaos van vieze borden en aangekoekte pannen?
wat was er anders? het ongemakkelijke gevoel was weg. ik durfde de schoonmaakster een beetje te helpen en we dronken wat thee (melk en drie scheppen suiker voor haar). in haar moedertaal zei ze dat het koud was, ik antwoordde dat ik het ook koud had. haar verbaasde en blije blik was alle uren xhosa-woordjes stampen waard.
vijf maanden zuid-afrika. geleerd, dingen gezien, veel ervaren.
dan kom je thuis,
en vertellen je ouders je dat je helemaal niets veranderd bent.
blijkbaar hoeven 1001 mooie herinneringen je niet te veranderen.
dank voor het lezen/mailen/reageren/bellen de afgelopen maanden, ik was er blij mee. het is de bedoeling dat dit mijn laatste berichtje is, maar misschien verzin ik nog wel iets anders.
